ELİF VE ÖMÜR

Usul usul ilerliyor bir gemi okyanusta,

Kaptan güvertede, gözleri ufukta.

Karşısında deniz değil,

Güzel Elif tam karşısında.

Ne limanlar, ine insanlar, ne umutlar.

Yüreğini yakar kavuşamadığı yarınlar.

Elif dedim Elif!

Seni gösterir Ömür’e deryalar…

Bir ateş yaksa neye yarar ki,

Yorgun kalbi kaç kürek daha çeker ki,

Ömür aşkın eline düşmüş,

Şimdi gelse neye yarar ki?

Göz konuşur, dil dinler.

Ölümlü aşkı ne bilsin eller.

Ömür yazar toprak dinler.

Şahit, dualar yazdıran kalemler.

Güneş doğuyor ufkun çemberinde

Ölümlü dünya herkesin dilinde,

Ölümlü aşkın tek şiiri

Bir kubbedeki ezan sesinde.

DİLARA DEMİREL